architektura żoliborza

[Tylko u nas!] Administracja Osiedla WSM Żoliborz II zniszczyła zabytkowe ławki w strefach wejściowych do budynku przy ul. Broniewskiego 6. Przeprowadzony remont stref wejściowych nie miał zgody od konserwatora zabytków, ani nie był zgłoszony do organu architektoniczno-budowlanego. Administracja Osiedla w tej sprawie zupełnie milczy.

Po wybudowaniu I kolonii Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej przy pl. Wilsona podjęto decyzję o budowie kolejnych. Spółdzielnia pozyskała od Ministerstwa Robót Publicznych nowe tereny przyległe po drugiej stronie placu - między ul. Krasińskiego i ul. Marymoncką - późniejszą ul. Słowackiego.

Budowę I kolonii zaczęto 4 lata po założeniu Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Kamień węgielny pod budowę pierwszej w WSM kolonii mieszkaniowej położono 12 grudnia 1925 r. Akt erekcyjny zaczyna się cytatem z Mickiewicza: „Wyzwolenie robotników może być dziełem samych robotników. Akt erekcyjny pierwszego domu Warszawskiej Spółdzielni Mieszkaniowej na Żoliborzu. Działo się dnia dwunastego grudnia tysiąc dziewięćset dwudziestego piątego roku. Założona przez grono działaczy robotniczych w 1922 r. Warszawska Spółdzielnia Mieszkaniowa, dzięki wydatnej pomocy organizacyjnej Rady Związków Zawodowych m. st. Warszawy przystąpiła do budowy pierwszego domu zbiorowego w kolonii robotniczej na Żoliborzu, rozpoczynając tem samem akcję społeczną, mającą na celu dostarczenie szerokim warstwom robotniczym stolicy zdrowych, wygodnych i nowocześnie urządzonych mieszkań”.

W najbliższym czasie na łamach Gazety Żoliborza pojawi się cała seria publikacji o architekturze Żoliborza i jej historii. W pierwszej kolejności przygotujemy cykl siedmiu artykułów na temat starego osiedla „wuesemowskiego”, współcześnie nazywanego osiedlem WSM „Żoliborz Centralny”.