Polski Komitet Olimpijski celebruje właśnie stulecie istnienia. Dokładnym dniem narodzin PKOl był 12 października 1919 roku.
Spotkanie założycielskie miało miejsce w Hotelu Francuskim w Krakowie – powstał wówczas Komitet Udziału Polski w Igrzyskach Olimpijskich, przekształcony wkrótce w Polski Komitet Igrzysk Olimpijskich (nazwa Polski Komitet Olimpijski obowiązuje od roku 1924). Prezesem został książę Stefan Lubomirski, a głównym celem postawionym przed nowopowstałą organizacją było przygotowanie i wysłanie reprezentacji na Igrzyska Olimpijskie w Antwerpii. Niestety, na przeszkodzie stanęła wojna z bolszewicką Rosją. Kiedy w Belgii inaugurowano zawody, pod Warszawą rozstrzygała się decydująca bitwa z nacierającym agresorem. Polski debiut olimpijski miał więc miejsce cztery lata później w Paryżu. W ojczyźnie założyciela MKOl, barona Pierre’a de Coubertina, wystartowała licząca 66 osób reprezentacja Polski, która zdobyła dwa medale. Kolarze torowi: Józef Lange, Jan Łazarski, Tomasz Stankiewicz i Franciszek Szymczyk wywalczyli srebro w drużynowym, czterokilometrowym wyścigu na dochodzenie, a jeździec Adam Królikiewicz na koniu Picador – brąz w konkursie skoków.
Na pierwszy złoty medal przyszło nam poczekać kolejne cztery lata. W Amsterdamie udało się go zdobyć Halinie Konopackiej, która w wielkim stylu wygrała konkurs rzutu dyskiem z rekordem świata (39,62 m). Oprócz medali w zawodach sportowych, Polacy zdobywali również „krążki” w Olimpijskich Konkursach Sztuki i Literatury – przed 1939 rokiem łącznie siedem (dwa złote, dwa srebrne i trzy brązowe). W okresie międzywojennym członkami MKOl byli czterej Polacy: Stefan Lubomirski (1921-1922), Kazimierz Lubomirski (1922-1930), Ignacy Matuszewski (od 1928) i Stanisław Rouppert (od 1931).
Napisz komentarz
Komentarze