Sokrates na Żoliborzu

W tym artykule przeczytasz o:

• spektaklu Joanny Szczepkowskiej w "Kalinowym Sercu"
• idei i fabule duodramu "Sokrates"
• dorobku artystycznym aktorów

Współczesny Sokrates pojawia się nagle w pracowni rzeźbiarki, która…właśnie pracuje nad jego rzeźbą. Tak jak jego pierwowzór, dzisiejszy młody Sokrates rozmawia tylko za pomocą pytań, wpędzając rozmówczynię w liczne pułapki. Jak zwykle u Joanny Szczepkowskiej dużo humoru przeplata się z głęboką refleksją i wzruszeniem

Spotkanie rzeźbiarki z Sokratesem jest osią spektaklu autorstwa Joanny Szczepkowskiej. Aktorkę podziwialiśmy niedawno w jej wybitnym monodramie „Goła baba”. Tym razem powraca ze swoją sztuką „Sokrates”. Tytułowy bohater, gdy się pojawia w pracowni rzeźbiarki, rozmawia o sprawach najprostszych jak jedzenie i skomplikowanych jak demokracja. Jego natrętna obecność i jego pytania są zabawne, ale on sam jest udręczony swoją osobowością. Walczy ze światem, zadaje wciąż niewygodne pytania. Prawdziwy Sokrates został skazany na wypicie trucizny i zrobił to, choć mógł skorzystać z ucieczki zorganizowanej przez uczniów. Współczesny Sokrates też zderza się z prawem. Czy skorzysta z pomocy rzeźbiarki?

‍Joanna Szczepkowska – ur. w Warszawie 1.05.1953 roku aktorka, pisarka, publicystka. Jeszcze jako studentka warszawskiej PWST zadebiutowała w telewizyjnym spektaklu „Trzy siostry” Czechowa w reżyserii Aleksandra Bardiniego. Po ukończeniu PWST zgrała w filmie” Con Amore” i została nagrodzona w 1976 roku za najciekawszy debiut filmowy. Od 1975 roku gra w teatrach warszawskich jest aktorką teatralna filmową i telewizyjną, zagrała m.in. szekspirowską Julię, Lady Macbeth, Tytanię, Kordelię, Katarzynę w „Poskromieniu złośnicy” Antygonę, Rachelę w Weselu Wyspiańskiego, Spikę w „Onych” Witkacego. Za swoje kreacje w repertuarze klasycznym i współczesnym, dramatycznym i komediowym była wielokrotnie nagradzana. 28 października 1989 w Dzienniku Telewizyjnym powiedziała: Proszę Państwa, 4 czerwca 1989 roku skończył się w Polsce komunizm.

Zdanie to stało się symbolem zmian, jakie nastąpiły w Polsce po wyborach parlamentarnych w 1989, pierwszych wolnych (częściowo) wyborach od zakończenia II wojny światowej.  Jest laureatką fundacji ITI – stypendium do Nowego Yorku, nagrody Festiwalu filmowego w Gdańsku, w1990 roku została nagrodzona telewizyjnym Wiktorem. Jest laureatką wielu nagród na festiwalach teatralnych. W 2001 roku otrzymała Feliksa – prestiżową nagrodę aktorską za główną rolę w sztuce „Zdaniem Amy” Davida Hare’a. W 1999 roku Gazeta Wyborcza zaproponowała jej pisanie stałych felietonów do sobotniego dodatku „Wysokie Obcasy” Od momentu powstania tego pisma co dwa tygodnie do 2013 roku publikowała tam stały felieton. W 2001 roku została odznaczona za działalność na rzecz kultury niezależnej.

Joanna Szczepkowska jest autorką monodramu pt „Goła Baba”, serii miniatur telewizyjnych pt „Garderoba Damska”. Jest też autorką artykułów i tekstów poświęconych literaturze i sztuce. W 2001 roku został wydany zbiór jej felietonów pt „Drugie podwórko”. W roku 2003 ukazał się tom opowiadań pod tytułem „Fragmenty z życia lustra”, w 2004 roku ukazał się kolejny zbiór felietonów pt „Sześć minut przed czasem”,. W 2005 roku Joanna Szczepkowska zrezygnowała z etatowej pracy w teatrze decydując się na realizację swoich autorskich planów dotyczących teatru i literatury. W dalszych latach powstały kolejne książki- Powieść „Kocham Paula mc Cartneya” „4 czerwca”, tom wierszy „Ludzie ulicy i inne owoce miłości” i „Dzisiaj nazywam się Charles”, oraz zbiory felietonów „Jak wyprostować koło” i „Piasek ze szkła” - i w 2011 roku powieść „Zagrać Marię”. 2014 dwie części autobiogrfii „kto ty jesteś” i „Wygrasz jak przegrasz” .

W 2011 roku powstał sceniczny tekst pod tytułem „ADHD i inne cudowne zjawiska”. Od 2013 roku pisze też felietony do Rzeczpospolitej. W 2015 roku w Krakowie w tetrze łaźnia Nowa odbyła się premiera jej sztuki pt. „ Pelcia czyli jak żyć, żeby nie odnieść sukcesu”. Od 2016 roku prowadzi w Warszawie autorski teatr "Teatr Na Dole". W 2019 roku miała miejsce premiera jej najnowszej sztuki "Sokrates".

‍Jan Jurkowski – absolwent Krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Aktor, producent, scenarzysta, reżyser oraz jeden z założycieli G.F. Darwin. W 2013 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie na Wydziale Aktorskim. W trakcie studiów zagrał w przedstawieniach "Woyzeck" autorstwa Georga Büchnera w reżyserii Andrzeja Domalika, "Ja-jestem-nim" według opowiadań Etgara Kereta w reżyserii Szymona Kaczmarka, "Witkacy – jedyne wyjście" opartym na powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza pod tym samym tytułem w reżyserii Marcina Kuźmińskiego i "Helter Skelter – Czarna komedia z momentami metafizycznymi" według 44 listów ze świata płynnej nowoczesności Zygmunta Baumana w reżyserii Pawła Świątka. Wystąpił też w spektaklu Teatru Polskiego Radia pt. "Wesele" wyreżyserowanym przez Andrzeja Seweryna. W 2015 w Teatrze Łaźnia Nowa grał w spektaklach: "Pelcia, czyli jak żyć, żeby nie odnieść sukcesu" napisanym przez Joannę Szczepkowską oraz "Skowyt" w reżyserii Macieja Podstawnego.