Najważniejszym osiągnięciem Żulińskiego była napisana w 1859 roku praca "Zasady rachunku różniczkowego i całkowego". To matematyczne dzieło stanowiło ważny wkład w rozwój matematyki i edukacji w Polsce w owym czasie.
W trakcie burzliwych lat powstania styczniowego Żuliński aktywnie zaangażował się w sprawę niepodległości narodowej. W 1862 roku został członkiem kierownictwa "Białych", frakcji politycznej zaangażowanej w walkę o niepodległość Polski. Jego oddanie sprawie narodowej trwało nadal, a podczas powstania styczniowego pełnił ważną funkcję jako dyrektor ekspedycji Rządu Narodowego.
Jednakże w trakcie powstania, 6 marca 1864 roku, Żuliński został aresztowany przez władze rosyjskie ze względu na swoje zaangażowanie w powstanie. Następnie trafił do więzienia w Pawilonie X Cytadeli Warszawskiej, gdzie przeszedł wiele cierpień. 30 lipca 1864 roku skazano go na karę śmierci, tragiczny los, który podzielili wielu polskich patriotów w tym burzliwym okresie.
Roman Żuliński, razem z Romualdem Trauguttem, Józefem Toczyskim, Rafałem Krajewskim i Janem Jeziorańskim, stracony przez powieszenie 5 sierpnia 1864 roku. Ich egzekucja symbolizowała ogromne poświęcenie tych, którzy walczyli o niepodległość Polski w trakcie powstania styczniowego.
Ku pamięci tych odważnych patriotów, na grobie Alojzego, córki Romualda Traugutta, na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, ustanowiono pomnik. Stanowi to świadectwo trwałego dziedzictwa tych, którzy poświęcili swoje życie dla sprawy suwerenności Polski.
Działalność Romana Żulińskiego jako matematyka oraz jego niezachwiane zaangażowanie w walkę o niepodległość Polski kontynuują bycie hołdowanymi i celebrowanymi w historii i kulturze Polski.
Napisz komentarz
Komentarze