W tym artykule przeczytasz o:
- spotkaniu z profesor Marią Szyszkowską
- jej krótkiej sylwetce jako polityczki, działaczki, wykładowczyni
Maria Szyszkowska opowie o nadziei. Jak zwykle ciekawie, zajmująco, błyskotliwie, czyli tak jak tylko ona potrafi.
Maria Szyszkowska to polityczka, działaczka społeczna, wykładowczyni akademicka, senatorka V kadencji. W 1961 ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1962 - na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej. Po obronie doktoratu na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w 1967 odeszła z uczelni. Działała w Stowarzyszeniu PAX Bolesława Piaseckiego. Pracowała na pół etatu jako adiunktka na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej ATK.
W rok po uzyskaniu habilitacji w 1973 na Wydziale Filozoficznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego ministerstwo skierowało ją do pracy w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. Równolegle w kolejnych latach wykładała w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Profesorką nadzwyczajną została w 1988, a zwyczajną - w 1993. Od 1992 zaczęła ponownie pracować na Uniwersytecie Warszawskim. W tym samym roku utworzyła jako pracowniczka zatrudniona na pół etatu, Zakład Filozofii Polityki w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Kierowała nim do 1994. Na UW wykłada filozofię współczesną, filozofię kultury i filozofię prawa. Przez półtora roku wykładała filozofię na uniwersytecie w Wiedniu. Opublikowała kilkadziesiąt książek i kilkaset artykułów.
Jest wiceprzewodniczącą polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). Należy m.in. do Związku Literatów Polskich, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Związku Nauczycielstwa Polskiego oraz Internationale Gesellschaft "System der Philosophie". Jest członkinią zespołu redakcyjnego "Wolnomularza Polskiego".
Była przewodniczącą rady kwartalnika naukowego "Małżeństwo i Rodzina" oraz założycielką "Inicjatywy Otwarci". Współpracowała z tygodnikiem "Fakty i Mity", w którym przez 3 lata prowadziła stałą rubrykę. Publikowała także w dzienniku "Trybuna" oraz miesięczniku "Medycyna dla Ciebie".
W latach 1993–1997 była członkinią Trybunału Stanu. W 2001 z ramienia koalicji SLD-UP została wybrana senatorką V kadencji z okręgu warszawskiego. Należała do Sojuszu Lewicy Demokratycznej i tworzonego przez senatorów lewicy klubu "Lewica Razem". Przewodniczyła komisji etyki SLD, należała do Platformy Socjalistycznej założonej w ramach tej partii.
Autorka m.in. nieuchwalonych projektów kodeksu honorowego osób pełniących funkcje publiczne, ustawy o rejestrowanych związkach między osobami tej samej płci (który jako pierwszy w Polsce został złożony w Senacie w 2003), a także projektów ustaw dotyczących aborcji i eutanazji.
26 stycznia 2005 wystąpiła z SLD. W maju tego samego roku ogłosiła zamiar startu w wyborach prezydenckich jako kandydatka niezależna. Uzyskała poparcie Antyklerykalnej Partii Postępu "Racja", Demokratycznej Unii Kobiet oraz niewielkich organizacji i partii lewicowych (Pracownicza Demokracja, Stowarzyszenie na Rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum, Komunistyczna Partia Polski, Nowa Lewica). Sama deklarowała, że zebrała 96 959 podpisów poparcia pod swoją kandydaturą, co nie pozwoliło jej na start w wyborach.
W programie przedwyborczym domagała się m.in. natychmiastowego wycofania wojsk polskich z Iraku i wprowadzenia zasiłków dla wszystkich bezrobotnych. W odbywających się w tym samym roku wyborach parlamentarnych startowała do Sejmu z warszawskiej listy Polskiej Partii Pracy, otrzymując 2590 głosów. W sierpniu 2006 uzyskała honorowe członkostwo w partii RACJA Polskiej Lewicy. Od 22 września 2007 do 21 marca 2009 była jej przewodniczącą. Wystąpiła z partii po wycofaniu się RACJI z koalicji wyborczej w wyborach do Parlamentu Europejskiego z Polską Partią Socjalistyczną. Jest prezeską Pacyfistycznego Stowarzyszenia Wolnej Myśli, członkinią honorową stowarzyszenia ATTAC Polska i współzałożycielką Polskiego Forum Społecznego.
Bilety 20 zł
Napisz komentarz
Komentarze