W tym artykule przeczytasz między innymi o:
- patronie ulicy
- ciekawostkach z jego życia
Jan Józef Bartłomiej Jeziorański
Herbu Jeziora (ur. 24 sierpnia 1835 w Lublinie, zm. 5 sierpnia 1864 w Warszawie) – członek władz powstania styczniowego.
Życiorys
Urodził się w polskiej rodzinie szlacheckiej pochodzenia żydowskiego, Jeziorańskich herbu Jeziora, jako syn Jana Macieja i Wandy z Dolańskich herbu Korab. Jego bratem stryjecznym był generał Antoni Jeziorański.
Wylegitymowany ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego ok. 1855 z herbem Jeziora. Z małżeństwa z Wandą z Gołębiowskich pozostawił córki:
- Bronisławę Marię Magdalenę (22.07.1863 – 1941), zamężną za Stanisławem Romeyko-Hurko.
- Janinę Franciszkę
- Zofię Katarzynę
Pracował jako rewizor dochodów tabacznych w Warszawie. Był członkiem Organizacji Miejskiej Warszawy, w marcu 1864 został dyrektorem Wydziału Komunikacji w Rządzie Narodowym, stanowisko to objął po aresztowanym 6 marca Romanie Żulińskim. Aresztowany na początku kwietnia 1864, podczas przesłuchań zachował się godnie, nie podjął współpracy ze śledczymi, zdecydowanie odmówił obciążenia zeznaniami współtowarzyszy. Przyznał się jednak do winy, przyrzekał poprawę i prosił o łaskę. Skazany na śmierć, został 5 sierpnia 1864 wraz z Romualdem Trauguttem, Józefem Toczyskim, Romanem Żulińskim i Rafałem Krajewskim powieszony na stokach Cytadeli Warszawskiej, jako ostatni ze skazanych. Wszyscy zostali symbolicznie upamiętnieni na grobie córki Traugutta, Alojzy, na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
O ulicy
To długa na prawie 250 metrów ulica, której początki powstania datują się na lata 30 XX wieku.
Rozpoczyna się tunelem pod ulicą Słomińskiego i linią kolejową ze stacją Warszawa Gdańska. Biegnąc na północ, wkracza na teren Cytadeli Bramą Nowomiejską i kończy swój bieg skrzyżowaniem z ulicą Ściegiennego. Po drodze krzyżuje się jedynie z ulicą Krajewskiego. Jej przedłużeniem na południe jest ulica Zakroczymska.
Napisz komentarz
Komentarze