Miejsca, które lubię i często odwiedzam. Z Żoliborza to rzut beretem – Felieton

Starówka Warszawska, mimo, iż nie jest może ulubionym miejscem spacerowym mieszkańców stolicy, a głównie atrakcją turystyczną, pozostaje jedną z najpiękniejszych dzielnic Warszawy. To tu zaczęła się historia miasta, które rozrastało się z każdym kolejnym wiekiem. Wielokrotnie była niszczona przez klęski żywiołowe i wojny, jednak zawsze ją odbudowywano ingerując w jej pierwotny charakter. Najgorzej było oczywiście w czasie II wojny światowej, kiedy to została prawie całkowicie zniszczona. Jednak już po 8 latach została pieczołowicie zrekonstruowana i odżyła na nowo.

Przy odbudowie Starówka Warszawska odzyskała wygląd z najświetniejszych czasów. Nad pracami czuwali architekci, historycy, planiści miejscy i budowniczowie: Mieczysław Kuźma, Piotr Biegański, Jan Zachwatowicz, Stanisław Żaryn, Halina Kosmólska, Leon Suzin. Zachowano średniowieczny układ urbanistyczny oraz historyczne formy architektoniczne. Całość jest pięknie kolorowa i bardzo czysta. Pieczołowicie odmalowane sgraffita, freski, dekoracje cieszą oko. Bruk uwiarygadnia dawny sznyt miasta, a liczne instytucje kultury zachęcają do przyjemnego spędzania czasu. Biją tu też niejedne dzwony kościelne.

Opowiem Wam o paru miejscach, które bardzo lubię i często odwiedzam. Z Żoliborza to rzut beretem.

Przeczytaj również: Sady Żoliborskie. Zbierajmy, na Boga, owoce! – Felieton

Zamek w Warszawie

Zamek Królewski jest wspaniale zrekonstruowany, z bardzo dobrą zawartością sal wystawienniczych. W kolekcjach znajduje się między innymi Rembrandt. Organizowane jest tu wiele wydarzeń, wykładów i spotkań.

Kościół św. Marcina przy ul. Piwnej

Kościół został ufundowany wraz z klasztorem augustianów w 1353 r. Podobnie jak inne budowle Starego i Nowego miasta świątynia została zniszczona w 1944 r., po wojnie odbudowana, jednak ze zmienionym, bardziej nowoczesnym wnętrzem. Kościół dobrze żyje ze środowiskiem z podwarszawskich Lasek. Tu przechowywane są szczątki uwielbianego przez siostry i szanowanego przez Prymasa Wyszyńskiego ks. Władysława Korniłowicza. Na bocznym filarze nawy głównej umieszczono dolną część zniszczonego przez Niemców krucyfiksu z XVII wieku, znajdującego się w tym miejscu przed wojną. Kościół znany jest z organizowania ekumenicznych spotkań.

Przeczytaj również: Zamek Królewski. Symbol polskiej władzy, tożsamości i sztuki – Felieton

Ulica Szeroki Dunaj

To zakątek z najpiękniejszymi kamienicami, ozdobionymi w niepowtarzalny sposób. Dla takich kawałów sztuki jeździmy czasem do innych krajów, a takie cuda mamy pod nosem. Liczne zwierzęta mówią, co tu było. Puszcza. Kiedyś biło tu źródło, od którego pochodzi nazwa. Miejsce żyło – w XVII w. działało tu targowisko, w jednej z kamienic mieścił się cech szewski, znajduje się tu małe muzeum.