Jacek Jan Kuroń (ur. 3 marca 1934 we Lwowie, zm. 17 czerwca 2004 w Warszawie) był polskim politykiem, historykiem oraz działaczem opozycji w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Był także jednym z przywódców ruchu opozycyjnego oraz współzałożycielem Komitetu Obrony Robotników.
Z tego artykułu dowiesz się:
Ten artykuł czytasz w ramach bezpłatnego dostępu do wybranych treści. Jeśli chcesz zyskać dostęp do wszystkich artykułów, wykup prenumeratę.
- Jaki jest związek Kuronia z Żoliborzem,
- jak przebiegała działalność społeczna Kuronia,
- czego Jacek Kuroń żałował u schyłku życia.
Jego działalność opozycyjna rozpoczęła się już w młodości, gdy był zaangażowany w ruch harcerski i studencki. Współtworzył grupy dyskusyjne analizujące sytuację w Polsce oraz opublikował ważny memoriał krytykujący władzę. W latach 60. brał udział w ruchu robotniczym oraz był związany z opozycją demokratyczną.
W czasie wydarzeń Marca 1968 oraz po stanie wojennym kontynuował swoją działalność opozycyjną, opowiadając się za przemianami politycznymi. W 1980 roku był doradcą NSZZ “Solidarność” i odgrywał kluczową rolę w rozmowach Okrągłego Stołu w 1989 roku.
Jacek Kuroń – działalność po 4 czerwca 1989
W latach 1989–2001 pełnił funkcję posła na Sejm X, I, II i III kadencji. Był także dwukrotnie ministrem pracy i polityki socjalnej: w latach 1989–1991 w rządzie Tadeusza Mazowieckiego oraz w latach 1992–1993 w rządzie Hanny Suchockiej. Kuroń był również kandydatem na urząd prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach w 1995 roku. Otrzymał także Order Orła Białego.
Jacek Kuroń a transformacja ustrojowa
W trakcie transformacji ustrojowej w Polsce Jacek Kuroń był związany z różnymi rządami i pełnił ważne funkcje polityczne, mając na uwadze reformy społeczne i gospodarcze. Choć początkowo popierał plan Balcerowicza, szybko dostrzegł jednak, że reformy odbiły się na najbiedniejszych Polakach. Obserwując upadek PGR – ów i zakładów pracy, powolną destrukcję transportu publicznego, wzrastające bezrobocie – miał poczucie porażki:
Klęska „Solidarności” nastąpiła dlatego, że wyłonione z niej władze państwowe, zamiast stanąć na czele masowego ruchu przebudowy, działały ponad społeczeństwem. Ponad jego głowami realizowano program etatystyczno-technokratyczny, co spychało większość w roszczeniową lewicowość, tym bardziej radykalną, im dotkliwiej odczuwano koszta upadku komunizmu.
Jako człowiek o dużej wrażliwości społecznej, nie siedział jednak z założonymi rękami.
Popularna stała się wówczas “kuroniówka”. Była to potoczna nazwa grochówki, którą polityk osobiście rozdawał głodującym warszawiakom. Następnie tym mianem zaczęto określać zasiłek dla bezrobotnych.
Jacek Kuroń, mimo aktywnego udziału w wolnorynkowych reformach, miał opinię człowieka godnego zaufania i pomagającego najbiedniejszym.
Upamiętnienie
W 2010 imieniem Jacka Kuronia nazwano skwer nieopodal metra Marymont.
Przeczytaj również: Historia linii 15
Poza tymczasowym zawieszeniem w 2016 (remont jezdni na Andersa), linia 15 kursuje do dzisiaj bez większych zmian. Jest jedyną linią tramwajową zatrzymującą się w zespole przystankowym Marymont – Potok.
Joanna Miśkiewicz
Z wykształcenia socjolog, hobbystycznie prowadzi portal "Obywatel Wszechświata" i amatorsko wykonuje różnego rodzaju DIY. Interesuje się urbanistyką, motoryzacją, historią, komunikacją publiczną, sprawami społecznymi. Ma hopla na punkcie piesków rasy corgi i regularnie ogląda Blok Ekipę. Lubi urbex, festiwale i podróże autostopem.
