Żoliborz jest dzielnicą, która posiada wyjątkowe walory urbanistyczne i architektoniczne. Warto zauważyć, że została ona zaprojektowana jeszcze przed rozpoczęciem II Wojny Światowej. Architektura Żoliborza jest więc różnorodna i pokazuje jak w ciągu stu lat zmieniała się Polska.
Willowe osiedla i bloki z lat 60-tych to architektura Żoliborza
Głównym wyznacznikiem były wtedy postępowe koncepcje modernistyczne. Na Żoliborzu znajdują się osiedla willowe, a projekty przygotowywane były przez najwybitniejszych twórców polskiej architektury nowoczesnej, do których należeli Stanisław i Barbara Brukalscy. Jest to dzielnica Warszawy znajdująca się w lewobrzeżnej części miasta. Na wyróżnienie zasługuje fakt, że pod względem powierzchni jest to najmniejsza dzielnica warszawska.
Ten artykuł czytasz w ramach bezpłatnego dostępu do wybranych treści. Jeśli chcesz zyskać dostęp do wszystkich artykułów, wykup prenumeratę.
Przeczytaj również: Plac Wilsona z koncepcją rewitalizacji. Zielona rewolucja w centrum Żoliborza
Plac Wilsona
Centralnym miejscem warszawskiego Żoliborza jest Plac Wilsona, który powstał w 1923 roku na podstawie projektu Tadeusza Tołwińskiego, Józefa Jankowskiego oraz Antoniego Jawornickiego. Tuż obok znajduje się Park Żeromskiego umiejscowiony jest w rejonie ulic: Krasińskiego, Czarnieckiego, Mickiewicza oraz Mierosławskiego. Został on założony w latach 1925-1932, a inicjatorem było Towarzystwo Przyjaciół Żoliborza. Na uwagę zasługuje fakt, że do stworzenia parku zatrudnionych było około 600 bezrobotnych. Było to spowodowane ciężką sytuacją gospodarczą, która panowała w kraju. Podczas II Wojny Światowej Żoliborz ucierpiał najmniej ze wszystkich dzielnic miasta. Kamień węgielny pod budowę pierwszego budynku mieszkalnego w Warszawie powojennej został wmurowany 7 lipca 1946 roku. Warto również dodać, że pierwszy Powszechny Dom Towarowy w stolicy został otwarty w sierpniu 1947 roku.
Przeczytaj również: Park Żeromskiego objęty szczególną ochroną
Rekonstrukcja Parku Żeromskiego
Projektantami parku Żeromskiego byli Stanisław Zadora-Życieński oraz Leon Danielewicz. Należy pamiętać, że we wrześniu 1939 roku podczas obrony Warszawy w parku chowano poległych. Dla ludności polskiej park został zamknięty w maju 1943 roku, a w 1944 roku został częściowo zniszczony. Jego rekonstrukcja nastąpiła dopiero po zakończeniu II Wojny Światowej. Ważne lata to 2003-2005, ponieważ wtedy została przeprowadzona modernizacja parku, w czasie której przygotowany został plac zabaw dla dzieci, którego powierzchnia przekraczała 2 tysiące metrów kwadratowych.
Przeczytaj również: “Współczesny polski architekt na Żoliborzu powinien czuć się jak barbarzyńca w ogrodzie”
